شعر زیر سروده غزلسرای مشهور قرن نهم و دهم هجری، بابا فغانی شیرازی
است.
بس تازه و تری، چـــــــــــــــمن آرای کیستی؟
نخل امید و شــــــــاخ تمنــــــــــــای کیستی؟
روز، آفــــــــــــــتاب روزن و بام که می شوی؟
شبها چـــــــــــــــــــراغ خلوت تنهای کیستی؟
رنگت چو بوی دلکش و بویت چو روی خوش
حوری ســــــــرشت من، گل رعنای کیستی؟
گل این وفـــــــــا ندارد و گلزار این صفــــــــا
ای لاله غریب، ز صحــــــــــــــــرای کیستی؟
حالا ز غنچه دل مــــــــــــا باز کن گـــــــــــره
در انتظار وعده فـــــــــــــــــــردای کیستی؟
چون من، به بند عشق تو صد ماهـر و اسیر
تو زلف تاب داده به سودای کیستـــــــــی؟
بزمی پر از پریست فغــــــانی، تو در میان
دیوانه کدامی و شیدای کیستــــــــــــــی؟
منبع : http://adabnameh.blogfa.com
:: موضوعات مرتبط:
شعر ,
,
:: بازدید از این مطلب : 759
|
امتیاز مطلب : 41
|
تعداد امتیازدهندگان : 11
|
مجموع امتیاز : 11
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
